حمل و نقل به عنوان یکی از شاخص‌های مهم توسعه در تهران به صورت معضلی اجتناب ناپذیر، هزینه‌های فراوانی را بر جا می‌گذارد. اتلاف وقت، مصرف سوخت، آلودگی صوتی، آلودگی هوا، انواع امراض، تصادفات جرحی و فوتی از مهمترین خسارات و آسیبهای شبکه های حمل و نقل شهری است. در سطح جهانی، حمل و نقل عامل اصلی تولید دی اکسید کربن و انتشار آن در جو است و اثر گلخانه‌ای حاصل از آن یکی از جدی‌ترین معضلات زیست محیطی به شمار می‌آید.
این مسائل به دلیل ویژگی‌های خاص منطقه ۲۰ نمود بیشتری دارد. منطقه ۲۰ (شهرری) جنوبی‌ترین و قدیمی‌ترین منطقه شهری تهران است که دروازه ورودی مسیرهای زمینی شهر تهران از سمت جنوب و جنوب شرقی به تهران می‌باشد. این منطقه آزادراه‌ها و بزرگراه‌های متعددی مانند کمربندی آزادگان و جاده ورامین و جاده قدیم قم را در خود جای داده است.

خیابان شهید رجایی در جنوب شهر تهران ویژگی‌های خاصی دارد که این خیابان را از سایر معابر منطقه ۲۰ متفاوت کرده است؛ از جمله اینکه خیابان شهید رجائی قدیمی‌ترین و مهمترین ورودی شهر تهران در پهنه جنوب است، با وجود اینکه اسم خیابان دارد اما عملکرد بزرگراهی دارد، تنها کریدور مجاز تردد خودروی سنگین از محور قم به تهران است، یکی از اصلی‌ترین خیابان‌هایی است که بافت مرکزی تهران با به جنوب تهران متصل می‌کند، علاوه بر این موارد وجود پالایشگاه تهران و دیگر تأسیسات نفتی، کارخانه و صنایع مهم در این خیابان، همچنین قرار گرفتن بهشت زهرا در لاین غربی این خیابان، وجود مناطق مسکونی مانند شهرک ۱۳ آبان، شهرک فرهنگیان و خود محله بهشتی از ویژگی‌هایی است که در کنار کم عرض بودن خود خیابان باعث ترافیک شدید و دشواری عبور و مرور در خیابان شهید رجائی شده است. بر این اساس تعریض لاین شرقی این خیابان با هدف جداسازی لاین تندرو از کندرو دادن دسترسی به ساکنین در لاین کندرو آغاز شده است.
به جهت اینکه پروژه‌های این‌چنینی همانند معمولاً محدوده‌های طولی وسیعی را در بر می‌گیرند و از این‌رو تبعات مثبت و منفی زیادی را با خود به همراه دارند و گروه‌های مختلفی را تحت تاثیر قرار می‌دهند مطالعه ارزیابی تأثیرات اجتماعی فرهنگی تعریض خیابان شهید رجایی درصدد تا با پیش بینی آثار احتمالی و قطعی این پروژه در حین اجرا و پس از اجرا راهکارهای عملیاتی برای کاهش اثرات و تبعات منفی احتمالی و تقویت اثرات مثبت برای ذینفعان را ارائه دهد.