امروزه با تغییر سبک زندگی و نحوه مصرف افراد، تحولات بسیاری در زندگی شهری پدیدار شده است که یکی از این تحولات را می توان در گسترش بیش از حد فرهنگ آپارتمان شینی و عدم تحرک افراد مشاهده کرد. در حقیقت کم تحرکی افراد عامل موثری در افزایش میزان بیماری‌ها، ناتوانی‌ها و مرگ و میر افراد است. همچنین به دلیل مشغله بیش از حد شهروندان، نبود فرصت کافی جهت انجام تمام کارهای روزمره و فاصله زیاد بین مراکز خدمات رسانی شهری، شهروندان به اتومبیل و سایر وسایل مدرن و ارتباطی به شدت وابسته شده‌اند و فعالیت‌های اوقات فراغت نیز به نوعی تنظیم شده که کمترین تحرک و فعالیت بدنی را به همراه داشته باشد و افراد در این زمینه کمترین فرصت را اختصاص دهند.
در این راستا نقش مدیریت شهری با طیف وسیعی از وظایف عمرانی و خدماتی در زمینه توسعه فضاهای ورزشی با هدف تامین فضاهای لازم برای گذران اوقات فراغت شهروندان بسیار حائز اهمیت است. یکی از این وظایف ایجاد و احداث سالن‌های چند منظوره است که به طور همزمان چند کاربری متفاوت داشته باشد.
بنابراین با توجه به شرایط مطرح شده در این حوزه یکی از مهمترین نیاز‌های هر محله امکانات ورزشی و رفاهی است که از مهمترین این امکانات در هر محله، مجموعه‌های ورزشی با تجهیزات و امکانات متنوع برای اقشار مختلف مردم است. احداث مجموعه‌های ورزشی در محلات باعث ارتقاء تمایل مردم به ورزش می‌شود.
یکی از این سالن‌های چند منظوره، سالن‌های پشتیبانی و مدیریت بحران در محلات است که در عین مجهز بودن به امکانات و لوازم مدیریت بحران، جهت استفاده در زمان اضطراری، به صورت همزمان قابلیت استفاده از جهت ورزش و فعالیت‌های ورزشی را داشته باشد. بر این اساس سالن‌های چند منظوره به منظور افزایش آمادگی و تامین امکانات مورد نیاز جهت اسکان‌آسیب‌دیدگان در اثر حوادث احتمالی ساخته شده‌اند و این امکان را بوجود می‌آورد که در شرایط عادی (یعنی قبل از وقوع بحران) از این اماکن به عنوان محل فعالیت های ورزشی و در زمان وقوع حادثه به عنوان مکان‌های پشتیبانی و مدیریت بحران استفاده شود. اما در صورتی که توسعه این مکان‌های چند منظوره بدون توجه به استانداردها، بخصوص مکان‌یابی نامناسب باشد، می‌تواند به صورت بالقوه به محیطی جهت ایجاد و ترویج آسیب‌های اجتماعی-فرهنگی مبدل گردد و ناخرسندی و اعتراض ساکنین محله را فراهم آورد