وجود مرقد حضرت عبدالعظیم (ع) در منطقه ۲۰ به عنوان یکی از زیارتگاه‌های تهران با نقش محلی و منطقه‌ای و حتی ملی، یکی از نقاط جاذب جمعیت و زائرین به این منطقه است. لیکن زیرساخت‌های ضروری جهت پاسخگویی به نیازهای جمعیت مراجعه کننده به منطقه متناسب با شرایط امروز رشد نکرده است و با زیرساخت‌های ارتباطی، پارکینگ و دسترسی‌های مناسب خدمات اقامتی و پذیرائی و امثال آن در حال حاضر جوابگوی نیاز زائرین و گردشگران نیست. پروژه ی تعریض معابر غیر بزرگراهی، تعریض گذر و معابر اطراف حرم حضرت عبدالعظیم (ع) در راستای تامین این اهداف شروع و در حال انجام است. اما در کنار اهداف این فنی و عمرانی این طرح نباید از پیامدهای اجتماعی و فرهنگی آن نیز نباید غافل شد. چرا که ارزیابی جامع پیامدها می‌تواند در کنار مدیریت پیامدهای منفی و تعدیل آنها بر پیامدهای مثبت آن بیافزاید. در واقع ارزیابی اثرات اجتماعی، در پرتو مطالعات روشمند، موجب کسب شناخت دقیق تری از الزامات و پیامدهای اجتماعی و فرهنگی پروژه ها می شود. لذا شناخت ماهیت و مکانیزم تاثیرگذاری و دستیابی به هدف در پروژه‌ی تعریض معابر غیر بزرگراهی، تعریض گذر و معابر اطراف حرم حضرت عبدالعظیم (ع) نیازمند بررسی‌های دقیقی است که با توجه به تضاد منافع و ذینفعان اصلی این پروژه در صورت عدم پیش‌بینی راه‌کارهای جبرانی برای این تضادهای احتمالی نه تنها ممکن است پروژه به اهداف تعیین شدۀ خود دست نیابد بلکه ممکن است شیوع ناسازگاری‌ها و نارضایتی‌های ساکنان را نیز به همراه داشته باشد. بنابراین در پژوهش پیش‌رو ضمن مطالعه جامع پیامدهای اجتماعی و فرهنگی پروژه تعریض معابر غیر بزرگراهی، تعریض گذر و معابر اطراف حرم حضرت عبدالعظیم (ع) سعی خواهد شد با اعمال تدابیر مناسب راهکارهای لازم چهت کاهش پیامدهای منفی ارائه شود.